Artezja przełyku

Artezja przełyku

Atrezja przełyku (OA) to wrodzona wada rozwojowa przełyku. W ICD-10 nosi ona symbol
Q39 i składają się na nią:
– Q39.0 – zarośnięcie przełyku bez przetoki
– Q39.1 – zarośnięcie przełyku z przetoką tchawiczo-przełykową
– Q39.2 – wrodzona przetoka tchawiczo-przełykowa bez zarośnięcia.

Kogo dotyka atrezja przełyku?

Atrezja przełyku dotyka niemowlęta, które z całkowitą atrezją przełyku nie mogą przełykać. Takie dzieci rodzą się z dusznością i sinicą, a czasami także z kaszlem, czkawką i tachypnoe (przyspieszeniem częstości oddechów). Wczesnym objawem wady jest obfite ślinienie wymagające systematycznego odsysania zalegającej wydzieliny, ponieważ bez tego zabiegu nadmiar śliny wydostaje się przez nos niemowlęcia. Gdy występuje podejrzenie OA u niemowlęcia, nie wolno go karmić.

Jak zdiagnozować OA?

Tak czy inaczej, lepiej nie czekać do porodu, ponieważ atrezję przełyku można zdiagnozować już po 18. tygodniu ciąży za pomocą badania USG.

Leczenie

Jak wyleczyć OA? Oczywiście chirurgicznie. W niektórych przypadkach leczenie operacyjne nie jest możliwe. Wówczas stosuje się leczenie zachowawcze. Według Wikipedii “rokowanie bezpośrednio zależy od masy urodzeniowej dziecka i od ewentualnej obecności towarzyszących wad serca”.

Wady towarzyszące OA

Do najczęstszych wad towarzyszących atrezji przełyku należą:
– wady układu sercowo-naczyniowego (w 29% przypadków)
– wady odbytu i odbytnicy (w 14% przypadków)
– wady układu pokarmowego (w 13% przypadków)
– wady kośćca (w 10% przypadków)
– wady układu oddechowego (w 6% przypadków)
– inne wady (w 11% przypadków).

Przyczyny atrezji do dzisiaj nie są znane. Znane są natomiast objawy, z których najwcześniejszym jest wielowodzie spowodowane tym, że noworodek nie połyka wód płodowych.

Przygotowanie do operacji chirurgicznej w przypadku OA:

Jeśli noworodek z OA ma przejść operację, wymaga specjalnego przygotowania do zabiegu. Przede wszystkim trzeba zapewnić pacjentowi komfort cieplny i odpowiednią wilgotność powietrza w otoczeniu. Przez to wymaganie dziecko należy umieścić w inkubatorze transportowym lub otwartym z promiennikiem ciepła. Bardzo ważne jest również odsysanie wydzieliny z jamy ustnej i górnego odcinka przełyku, ułożenie dziecka na boku lub z uniesieniem górnej połowy ciała, tlenoterapia i założenie stałego dostępu do żyły.

W zależności od konkretnego przypadku stosuje się różne metody zabiegu. Mają one odmienne powikłania.

Po więcej informacji zapraszam do artykułu na medal na Wikipedii.

autor

Beata Kowalczyk