Według definicji Światowej Organizacji Zdrowia – WHO, cukrzyca jest to: „grupa chorób metabolicznych charakteryzująca się hiperglikemią wynikającą z defektu wydzielania lub działania insuliny”. Co to oznacza w praktyce?
Wysokie stężenie cukru we krwi powoduje zwiększenie tak zwanego ciśnienia osmotycznego we krwi – prosto mówiąc krew staje się bardziej „słodka”, przesącza się do innych płynów ciała. Zwiększone stężenie glukozy można wykryć na przykład w soczewce oka – powoduje jej obrzęk. Soczewka odpowiada za dostosowanie oka do patrzenia na bliskie i oddalone obiekty, a jej obrzęk sprawia, że oko nie potrafi się dostosować do zmieniającej się odległości przedmiotów – efektem są zaburzenia widzenia.
Nadmiar glukozy w naczyniach sprawia, że zaczyna się ona „przyklejać” do wewnętrznej strony naczyń – komórek śródbłonka – powodując zaburzenia przepływu w naczyniach, do niedokrwienia wrażliwych komórek nerwowych – zaburzeń czucia (np. drętwienia palców, zaburzenia czucia temperatury, wibracji). Gorsze ukrwienie skóry i duże stężenie glukozy we krwi i wydzielinach powoduje dobre warunki do rozwoju grzybów i bakterii na skórze – nawracające, oporne zakażenia grzybicze i bakteryjne skóry, ale także zębach – szybko postępująca i nawracająca próchnica.
Organizm ludzki, próbując przywrócić normalny stan, próbuje „rozcieńczyć” nadmiar glukozy – zwiększa uczucie pragnienia – zaczynamy więcej pić. Drugi mechanizm powrotu do równowagi i próby przywrócenia zdrowia polega na tym, że „organizm chce się pozbyć nadmiaru” glukozy – zaczynamy oddawać większe ilości moczu. W momencie, kiedy ilość przyjmowanej wody staje się nie wystarczająca do pokrycia zwiększonego oddawania moczu – dochodzi do odwodnienia, mechanizmy wyrównawcze organizmu ludzkiego przestają być wydolne i dochodzi do poważnych powikłań – organizm nie jest w stanie ani zużyć tak dużych ilości cukru, ani go rozcieńczyć, ani wydalić z moczem – próbuje glukozę przekształcić w inne związki (chudnięcie) – efektem ubocznym tych przemian chemicznych jest rozwijająca się kwasica organizmu – nie leczona – prowadzi do śpiączki. Obecnie, kiedy dostępność badan biochemicznych a szczególnie dostępu do glukometry jest bardzo powszechna – ma go każdy chory na cukrzycę, a prawie każdy z nas ma w rodzinie lub wśród znajomych kogoś chorego na cukrzycę – śpiączka rzadko jest pierwszym objawem choroby. Może się jednak zdarzyć, że opisywane wcześniej objawy będą zbyt długo ignorowane, czy to z powodu trybu życia, czy przeoczone przez szybkie jego tempo i „przepracowanie”. Należy mieć świadomość, że śpiączka cukrzycowa jest stanem bezpośredniego zagrożenia życia, a może być pierwszym objawem choroby!
Nie pozwól, żeby cukrzyca była szybsza od Ciebie.
Jeśli zauważysz u siebie jeden z wymienionych objawów – zgłoś się na badanie!
———————————————————————————————————-
Zwiększone pragnienie – Polidypsja
Oddawanie zwiększonej ilości moczu – Poliuria
Zaburzenia ostrości widzenia, konieczność wymiany okularów – Zaburzenia widzenia
Drętwienie palców, zaburzenia czucia temperatury, dotyku – Zaburzenia czucia
Zmiany ropne na skórze – Zakażenia skóry
Wzmożona senność – Osłabienie
Nawracająca, oporna na leczenie – Próchnica
autor
dr n.med. Sylwia Zawada-Targoni