Obok rehabilitacji słuchu oraz głosu i mowy, kolejną kategorią rehabilitacji otolaryngologicznej jest rehabilitacja zawrotów głowy.
Czym są zawroty głowy?
Zawroty głowy stanowią jedną z najczęstszych anomalii chorobowych, z jakimi pacjencji zgłaszają się do lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Wiążą się one z doznaniem oszołomienia prowadzącego do złudzeń optycznych, polegających na wrażeniu, że albo otoczenie wiruje wokół osoby nimi dotkniętej albo ona wiruje wokół otoczenia. Skutkuje to niesprawnością układu równowagi, nudnościami, a nawet wymiotami.
Zawroty głowy wynikają zarówno z zaburzeń układu obwodowego jak i ośrodkowego układu nerwowego. W otolaryngologii dotyczą one struktur ucha wewnętrznego oraz środkowego.
Zawroty głowy utrudniają lub uniemożliwiają prawidłowe funkcjonowanie człowieka, dlatego konieczne jest ich leczenie.
Jakie są wskazania do rehabilitacji zarotów głowy?
- napadowe położeniowe zawroty głowy
- obustronne uszkodzenie przedsionków
- zawroty głowy wywoływane poruszaniem się lub zmianą pozycji ciała
- jednostronne całkowite lub częściowe uszkodzenie przedsionka (w każdej fazie choroby)
- zawroty głowy i zaburzenia równowagi wynikające ze zmian zwyrodnieniowych odcinka szyjnego kręgosłupa.
W jaki sposób leczy się zawroty głowy?
W uzasadnionych przypadkach ostrych zawrotów głowy stosuje się leczenie farmakologiczne, lecz lekarstwa hamują mechanizmy prawidłowych funkcji ruchowych, toteż – po ustąpieniu burzliwych objawów – pacjenta poddaje się rehabilitacji otolaryngologicznej. Taka rehabilitacja obejmuje ćwiczenia lecznicze, masaże, ciepłolecznictwo, światłolecznictwo, terapię ultradźwiękową, elektrolecznictwo oraz kinezyterapię.
Podczas stosowania kinezyterapii należy przestrzegać określonych zasad. Przede wszystkim ćwiczenia powinny być proste i zrozumiałe dla pacjenta, a ponadto – opisane, wyjaśnione i zademonstrowane przez terapeutę. Aby terapia była skuteczna, instrukcje dotyczące ćwiczeń muszą być przekazane w formie odpowiedniej do wieku pacjenta, poziomu jego inteligencji i stanu psychicznego. Terapeuta powinien być w stanie uzyskać sympatię i zaufanie pacjenta, jak również posiadać umiejętność skutecznego motywowania oraz zachęcania do ścisłej współpracy. Sesje ćwiczeniowe powinny być krótkie – liczba ćwiczeń musi być ograniczona do czterech podczas jednej sesji terapeutycznej.
Terapeuta jest zobowiązany wyjaśnić pacjentowi, że na początku rehabilitacji ćwiczenia mogą nasilać objawy i że podczas ćwiczeń trzeba przestrzegać stałych faz ruchu, obejmujących pozycję wyjściową, ruch w pełnym zakresie, powrót do pozycji wyjściowej i odpoczynek.
Zawroty głowy mogą wydawać się błahym odchyleniem chorobowym, jednak w rzeczywistości znacznie zaburzają prawidłowe funkcjonowanie oraz destabilizują życie człowieka, dlatego w przypadku ich wystąpienia konieczne jest podjęcie leczenia.
Autorka: Betina Medina
Źródła: